Magia czerwonego dywanu

Czerwony dywan urzeka, uwodzi, rozbudza emocje i wyobraźnię. To po czerwonym dywanie stąpają znani ludzie: aktorzy, piosenkarze, celebryci, sportowcy na oficjalnych galach, ludzie filmu i showbiznesu. Innymi słowy wszyscy potężni, bogaci i wpływowi. Czerwony dywan to prawdziwy synonim luksusu, przepychu i władzy. Jednak… Dlaczego właśnie czerwony? Czy nie mógł być na przykład zielony albo żółty? Skąd się wzięła cała ta tradycja związana z czerwonym dywanem?

Czerwony dywan - początki

Trudno jest z całą pewnością i bardzo jednoznacznie wskazać moment, w którym narodziła się tradycja wiązania czerwonego dywanu ze sławą, bogactwem, luksusem i przepychem. Korzeni jednak można upatrywać się już w Starożytnej Grecji, na 458 lat przed naszą erą! To wtedy czerwień była kolorem bogów. Wtedy właśnie uważano, że ten kolor przystoi tylko bogom, bo nikt inny nie jest mu godny. Można na to znaleźć dowód w jednej części trylogii napisanej przez Ajsycholsa - w Orestei. To właśnie tam król Agamemnon waży się na stąpanie po czerwonym dywanie. A głęboka czerwień dywanu jest oznaką pychy, arogancji i swoistego wyzwania rzuconego bogom. Bo przecież tylko bóg mógł stąpać po czerwonym dywanie. Agamemnon doskonale o tym wiedział, jednak zdecydował się na ten czyn, by stać się równym bogom.

Co ciekawe czerwony dywan ma niebagatelne znaczenie nie tylko w kontekście kultury europejskiej. Również najsłynniejszy magiczny, latający dywan z Baśni Tysiąca i Jednej Nocy, według pierwszych ilustracji był właśnie czerwony.

Dlaczego właśnie czerwony?

Znamy już pierwsze zachowane wzmianki na temat czerwonego dywanu. Nadal jednak nie odpowiedzieliśmy sobie na najważniejsze pytanie - dlaczego akurat czerwony? Dlaczego czerwień miała takie niebagatelne, boskie wręcz znaczenie, a inne kolory nie? Najprawdopodobniej chodziło o barwniki. Czerwony barwnik jest najrzadszym i najtrudniejszym do pozyskania, co sprawia, że jest również najdroższym. Dlatego Starożytni Grecy uważali czerwień za kolor bogów, a średniowieczni europejscy władcy i szlachta odziewali się właśnie w czerwień i purpurę. Dla Egipcjan z kolei kolor czerwony był kolorem, na które barwili swoje ciała podczas uroczystości religijnych -kojarzył się z życiem, dostatkiem i powodzeniem. W Rzymie z kolei kolor czerwony był kolorem cesarzy, wyjątkowo lubianym przez Juliusza Cezara. Kojarzył się też z bogiem wojny. Czyli po raz kolejny kolor czerwony związany był z władzą i potęgą. Podobnie tę barwę potraktował też Kościół Katolicki - czerwony utrzymał się jako kolor bogactwa i dobrobytu. Stąd właśnie możni odziani w czerwień, malujący pokoje na czerwono czy właśnie kupujący czerwone dywany.

                                            

Renesans nie zmienił podejścia do czerwieni. Na obrazach renesansowych mistrzów można obserwować czerwone, orientalne, klasyczne dywany w salach tronowych czy w pomieszczeniach, w których przebywali władcy i możni ówczesnego świata. Czerwone dywany w czasach renesansu nie były jednolicie czerwone, dominowało wzornictwo utrzymane w odcieniach czerwieni.

Tradycja rozwijania czerwonego dywanu w chwilach podniosłych i ważnych zaczęła rodzić się w XVIII i XIX wieku. Wtedy czerwone dywany zdobiły wejścia do ekskluzywnych lokali, klubów czy teatrów. Wtedy też zaczęto rozwijać czerwone dywany przed politykami i dygnitarzami. Stąd już bardzo prosta droga do przemysłu filmowego. Czerwony dywan miał tak długą i bogatą tradycję, że przemysł filmowy po prostu musiał zacząć z niego korzystać. Dokładnie tak, jak korzystały z niego teatry i opery.

W dzisiejszych czasach ludzie wcale nie przywiązują już takiego znaczenia do kolorów, jak to miało miejsce dawniej. Jednak czerwony dywan nadal ma znaczenie. Nadal kojarzy się z dobrobytem, władzą, potęgą, luksusem i bogactwem. I nic nie wskazuje, by tradycja, której korzenie sięgają co najmniej czasów Starożytnej Grecji, miała kiedykolwiek zaginąć. Przemysł filmowy uczynił czerwony dywan czymś więcej niż rzeczą. Unieśmiertelnił czerwony dywan jako trwałą, niezniszczalną wręcz ideę, która przetrwa całe wieki.